معرفی و مقایسه انواع صفحه‌نمایش گوشی موبایل و تبلت

بی‌شک یکی از مهم‌‌‌ترین اجزای هر دستگاه الکترونیکی (همانند اسمارت فون‌‌ها و تبلت‌ها)، نمایشگر‌‌‌ آن‌‌ها می‌‌باشد. نمایشگر یکی از اصلی‌ترین قطعاتی است که می‌‌تواند بین فرد و دستگاه هوشمند مورد نظر، ایجاد ارتباط نماید. اهمیت این قسمت در دستگاه‌های الکترونیکی بسیار بالاست، به طوری‌که اگر در ساخت‌‌‌ اسمارت فون‌‌ها نمایشگری‌‌‌ بی‌کیفیت استفاده گردد‌‌‌، کاربر از کار با این دستگاه احساس رضایت نخواهد داشت. امروزه از‌‌‌ آن جایی که شاهد رشد روز افزون فناوری‌‌ها هستیم، خیلی راحت می‌‌توان یک نمایشگر‌‌‌ بی‌کیفیت را تشخیص داد اما هنوز هم تشخیص تفاوت‌‌های میان یک نمایشگر با کیفیت مناسب و یک نمایشگر کاملا‌‌‌ بی‌نقص چندان ساده به نظر نمی‌آید.

در حال حاضر در ساخت اسمارت فون‌‌ها مدل‌‌های مختلفی از نمایشگر‌‌ها به کار گرفته می‌‌شوند. بد نیست قبل از خرید یک گوشی هوشمند با مدل‌‌های مختلف نمایشگر‌‌ها و نیز فناوری‌‌های گوناگون‌‌‌ آن‌‌ها آشنا گردید تا‌‌‌ انتخاب مناسب‌‌‌تری داشته باشید. از چند سال گذشته استفاده از نمایشگر‌‌های بزرگ برای اسمارت فون‌‌ها رواج یافته است که استقبال زیادی نیز از‌‌‌ آن‌‌ها به عمل آمده است. حال در ادامه با‌‌‌ آنواع نمایشگر ها، پنل‌‌های لمسی و نیز مزایا و معایب‌‌‌ آن‌‌ها آشنا خواهیم شد. با خاص باکس همراه باشید...

 

 

 

انواع تکنولوژی صفحه‌نمایش

در ادامه، انواع صفحه‌نمایش را معرفی می‌کنیم و مزایا و معایب هر کدام را مورد بررسی قرار می‌دهیم. 

 

انواع صفحه‌نمایش‌ها

صفحه نمایش TFT LCD

اولین و ساده‌ترین تکنولوژی صفحه‌نمایش، صفحه‌نمایش TFT است. TFT در واقع لایه ظریفی از ترانزیستور‌‌ها می‌‌باشد که در ساخت نمایشگر اکثر وسایل همچون مانیتور‌‌ها و لپ تاب‌‌ها از‌‌‌ آن بهره گرفته می‌‌شود. در TFT هر ترانزیستور یک پیکسل را مدیریت نموده و کارکرد‌‌‌ آن را زیر نظر می‌‌گیرد. TFT توانسته وضوح و کیفیت تصویر را برای نمایشگر مورد نظر به ارمغان آورد. علاوه بر‌‌‌ آن با وجود ارائه کیفیت تصویری مطلوب در مقایسه با دیگر صفحه نمایش  IPS LCD قیمت مناسبی نیز دارد. اما متاسفانه این شیوه سبب کاهش زاویه دید می‌شود؛ چرا که در TFT نور تنها از یک راه باریک هدایت می‌‌گردد و تنها در امتداد همین کانال کیفیت تصویر در سطح عالی می‌‌باشد. هر چند که با بهره‌گیری از تکنولوژی‌‌های نوین، کاهش ضخامت این لایه و نیز کاهش محدودیت زاویه دید را در این روش شاهد هستیم. با توجه به ارائه تکنولوژی‌های جدید، استفاده از این فناوری توسط شرکت‌ها تقریبا به صفر رسیده است.

مزایا

• قیمت ارزان‌تر نسبت به سایر فناوری‌ها

معایب 

• زاویه‌ دید محدود
• بازتاب نور زیاد
• مصرف انرژی بیشتر نسبت به سایر فناوری‌ها

 

صفحه نمایش  IPS LCD

IPS. اکنون به بررسی نوع دیگری از صفحه‌نمایش‌ها می‌پردازیم  (In-Place Switching) از زاویه دید بیشتری نسبت به TFT برخوردار بوده و‌‌‌ انرژی مصرفی‌‌‌ آن نیز کم‌‌‌تر است. اما برای ساخت این نمایشگر‌‌ها باید هزینه بیشتری صورت گرفته لذا از این نمایشگر بیشتر در اسمارت فون‌‌های سطح بالا استفاده می‌‌گردد. مثلا در ساخت گوشی‌‌های هوشمند آیفون 4 که از کیفیت تصویر‌‌‌ بی‌نظیر 640×960 پیکسل برخوردار بود نیز از نمایشگر‌‌های IPS استفاده شده است.

مزایا

• مصرف انرژی کمتر نسبت به TFT
• زاویه دید بیشتر نسبت به TFT

معایب 

• قیمت بیشتر نسبت به نوع TFT

 

مقایسه صفحه نمایش IPS و TFT از زاویه دید 60 درجه

مقایسه دو صفحه‌نمایش IPS و TFT از زوایای گوناگون 

نمایشگر LTPS LCD

در ساخت نمایشگر LCD  جهت نمایش رنگ‌ها، از ماده سیلیکون یکنواخت (آمورف) بهره گرفته می‌‌شود؛ زیرا برد‌‌های الکترونیکی پیچیده و با جریان بالا به راحتی با این مواد کنار می‌‌آیند. این امر باعث کاهش وضوح نمایشگر و نیز افزایش دما خواهد شد، به همین دلیل پلی سیلیکون بر سر جای سیلیکون آمورف آمده تا این عیب رفع شده و وضوحی بالا و دمایی مناسب را در این صفحه‌نمایش شاهد باشیم.

سازندگان نمایشگر‌‌ها پلی سیلیکون یکنواخت را در حجم بالاتری به کار برده و به حرکت الکترون‌‌ها سرعت بخشیدند؛ از این رو این نمایشگر‌‌ها وضوح تصویر بالاتر و نرخ به روز رسانی بیشتری دارند. با وجود این ماده می‌‌توان زیر لایه‌‌ها را از نوع ارزان‌‌‌تری‌‌‌ انتخاب نمود؛ در نتیجه هزینه ساخت این صفحه نمایش‌‌ها پایین‌‌‌تر است. نام این نمایشگر‌‌ها  LTPS LCD(LCD Low-Temperature PolySilicon) می‌‌باشد. این نمایشگر‌‌ها در مقایسه با نمایشگر‌‌های ال سی دی نسل اول، تراکم پیکسلی بالاتر، وضوح بهتر،‌‌‌ آنرژی مصرفی کمتر و نیز دمای کاری پایین‌تر برخوردار هستند.

 

مقایسه LTPS و IPS LCD

 

صفحه نمایش OLED

اگر اهل دنیای تکنولوژی باشید حتما این نام را شنیده‌اید. نمایشگر‌‌های OLED  (Organic Light Emitting Diod ) در واقع همان نمایشگر‌‌های LED بوده که تنها فناوری‌‌ تولید آن‌‌ها کمی تغییر یافته است. در صفحه نمایش‌‌های LED، بک‌لایت بر کیفیت و درخشندگی تصویر اثر نامطلوب می‌گذارد (ولی در نمایشگر‌‌های OLED این مشکل حل شده است). در واقع محققان موفق شدند صفحه‌ای را که به کمک لایه‌‌های نازک و‌‌‌ انعطاف پذیری توسط پوشش نازکی از مواد آلی پوشانده شده بسازند، که پیکسل‌‌های این صفحه به محض رد شدن جریان الکتریکی روشن می‌‌گردند. این موضوع سبب شده تا وزن و حجم دستگاه‌‌هایی که دارای این مدل از نمایشگر‌‌ها هستند کم‌‌‌تر شود، چرا که در‌‌‌ آن‌‌ها لایه‌‌های اضافی مورد استفاده جهت نوردهی، برداشته شده است. 

 

مقایسه OLED با تکنولوژی‌های قدیمی‌‌تر

 

این روش ساخت نوین، سبب رواج دیگر نمایشگر‌‌های مبتنی بر همین شیوه نیز شده است. به عبارتی OLED با عوض نمودن شیوه آدرس‌دهی پیکسل در‌‌‌ آن ها، بهینه شده است. در مدل‌‌های جدید این مدل نمایشگر از دو شیوه ادرس دهی  Active و Passive استفاده می‌‌شود.

 

مقایسه یک تصویر در دو صفحه‌نمایش OLED و LCD

مزایا

• سایز کمتر به سبب حذف لایه‌های اضافی (دستگاه‌هایی که از این فناوری بهره می‌گیرند، وزن کمی دارند)
• مصرف انرژی کمتر نسبت به نمایشگرهای قدیمی‌تر

معایب 

• قیمت بیشتر نسبت به نمایشگرهای قدیمی‌تر

 

صفحه نمایش AMOLED

نمایشگر‌‌های AMOLED (Active Matrix Organic Light Emitting Diode) در واقع همان نمایشگر‌‌های OLED قدیمی بوده که تغییراتی جهت افزایش کارایی در‌‌‌ آن‌‌ها صورت گرفته است.

ماده آلی به کار رفته در بین دو الکترود OLED‌‌ها به محض دریافت جریان الکتریکی، نور را بر می‌‌گردانند؛ لذا در این روش احتیاجی به نور بک گراند نیست و این بخش خود قادر است تمامی نور لازمه را تامین نماید. لذا در این نمایشگر‌‌ها از‌‌‌ آن جهت که‌‌‌ بی‌نیاز از هر نوع منبع نوری هستند تصاویر با کنتراست بالا به نمایش در آمده و با توجه به این که پیکسل‌‌ها تنها در مواقع نیاز روشن می‌‌گردند‌‌‌ انرژی کمی از باتری مصرف می‌‌نمایند. به هنگام به کار گیری نور بک گراند، توانایی دفع کامل نور از لایه کریستالی سلب شده و رنگ مشکی به شکل خاکستری در خواهد آمد.  وزن این لایه بسیار ناچیز بوده و بسیار سبک است لذا با استفاده از‌‌‌ آن، در وزن نهایی گوشی تاثیری حاصل نمی‌شود. همان طور که در نام این نمایشگر نیز از عبارت Active Matrix استفاده شده پیکسل‌‌ها هر کدام کاملا مستقل و بدون تاثیر پذیری از دیگری می‌‌باشند. لذا با تغییر یافتن موقعیت دیگر پیکسل ها، باقی بخش‌‌های تصویر در جای خود ثابت مانده که این موضوع باعث شده این نمایشگر‌‌ها در مقایسه با OLED‌‌های ساده تصاویر شفاف و روشن‌‌‌تری از خود نشان دهند. سال 2010 کمپانی سامسونگ اولین گوشی AMOLED را روانه بازار نمود و این کمپانی موفق به تولید یک لایه از ادغام گیرنده‌‌های لمسی با OLED شد. در این شیوه ضخامت لایه لمسی تنها یک هزارم میلی متر می‌‌باشد.

مقایسه ساختار پیکسل‌ها در AMOLED و  LCD

 

مقایسه تصویر از زاویه 60 درجه در در AMOLED و  LCD

مزایا

• مقاومت بیشتر در برابر ضربه به سبب استفاده از لایه پلاستیکی سبک در این نوع صفحه نمایش.
• میدان دید بسیار وسیع
• نمایش بسیار عالی رنگ‌‌‌ها
• بهینه سازی مصرف انرژی

معایب 

• قیمت بیشتر نسبت به تکنولوژی‌های پیشین
• امکان ایجاد «پیکسل سوختگی» در پی نگه داشته شدن تصویر ثابت به مدت طولانی
• از بین رفتن سریع‌تر پیسکل‌های آبی نسبت به قرمز 

 

 Super AMOLED

Super AMOLED  در واقع روشی است که در‌‌‌ آن هر یک از پیکسل‌‌ها از 12 زیر مجموعه با مشخصات مجزا برخوردار است. این در حالی است که مدل قبل‌‌‌ آن تنها دارای 8 زیر مجموعه بود. علاوه بر این نمایشگر‌‌ها ضخامت بسیار کمتری داشته و 18 درصد نیز کارایی‌‌‌ آن بهبود یافته است. 

از قابلیت‌‌های این نمایشگر‌‌ها می‌‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

کم شدن لایه‌‌های تصویر به کمک  ترکیب لایه‌‌ها در یکدیگر در این نمایشگر ها، حذف لایه‌‌های‌‌‌ انعکاس‌دهنده نور خورشید، ادغام لایه  حساس به لمس، لایه ی نور و تصویر و ... با یکدیگر جهت کاهش حجم صفحه و نیز کاهش مشکل بازتاب شدید نور خورشید.

بعد از مدتی Super AMOLED Plus که در واقع نسل دوم این تکنولوژی به شمار می‌‌آید ساخته شد که در‌‌‌ آن به نسبت Super AMOLED پیکسل‌‌ها تا 50 درصد افزایش یافته و مشکل محدودیت تعداد پیکسل‌‌ها در یک اینچ بسیار کم‌‌‌تر شده است و تصاویر در این صفحه نمایش‌‌ها از وضوح، رنگ و شفافیت بالاتر برخوردار هستند.

مزایا

• روشنایی بیشتر
• میدان دید بسیار وسیع‌تر 
• نمایش بسیار عالی طیف وسیعی از رنگ‌ها
• عملکرد سریع
• وزن کم
• بهینه سازی مصرف انرژی

معایب 

• قیمت بسیار بیشتر نسبت به تکنولوژی‌های پیشین

 

تفاوت بین پنل  OLED، AMOLED  و Super AMOLED چیست؟

اولد (OLED) به معنای دیود ساطع کننده نور ارگانیک می‌‌باشد. این صفحه‌نمایش‌‌های اولد، صفحه بسیار ظریفی داشته که در ساخت‌‌‌ آن ماده الکترولومینسنت به کار رفته که از نور خود صفحه تغذیه می‌‌کند. لذا این نمایشگر‌‌ها نیازی به نور بک گراند ندارند.

به طور معمول در ساخت اسمارت فون‌‌ها و نیز تلویزیون‌‌ها صفحه نمایش‌‌های AMOLED به کار می‌‌رود که این نمایشگر‌‌ها از یک لایه اضافه ماتریکس فعال برخوردارند.

سامسونگ نمایشگر مخصوص خود را که تنها در دستگاه‌‌های الکترونیکی با لول بالا و میان رده خود به کار می‌‌برد Super AMOLED نام نهاده است.

Super AMOLED‌‌ها نیز همچون IPS-LCD ارتقا یافته نسخه اصلی خود می‌‌باشند. کمپانی سامسونگ در این نمایشگر‌‌ها دست به ترکیب لایه تاچ اسکرین با صفحه اصلی زده تا نیازی به نصب مجزای‌‌‌ آن نباشد.

این تغییر باعث شده عملکرد این صفحه نمایش‌‌ها حتی در زیر تابش نور نیز بهبود یابد و‌‌‌ انرژی مصرفی پایین‌‌‌تری نیز داشته باشند. این نمایشگر‌‌ها  تنها به خاطر بازاریابی روی کار نیامده و در میان نمایشگر‌‌ها حرفی برای گفتن دارند. به لطف این صفحه نمایش‌‌ها گوشی‌‌های سامسونگ موفق شده‌‌‌‌اند برتری خود را بر سایر تلفن‌های همراه حفظ کنند.

مقایسه ساختارهای  LCD، OLED  و  AMOLED

E-Ink

در کتابخوان آمازون (Kindle) و ابزار‌‌هایی چونNook  و  Koboاز فناوری  E-Ink یا جوهر الکترونیکی بهره گرفته شده است. این صفحات از قابلیت تک رنگی  برخوردار بوده و می‌‌توان گفت‌‌‌ انرژی مصرفی‌‌‌ آن‌‌ها صفر است.

این صفحه‌نمایش‌ها، با همه صفحه‌نمایش های ذکر شده یک تفاوت اساسی دارد و آن هم تک رنگ بودن تصاویر در این نمایشگر است. عملکرد این صفحه نمایش‌‌ها از طریق هدایت بار الکتریکی خیلی ناچیزی به سلول‌‌های بسیار کوچک صفحه صورت می‌‌گیرد. این سلول‌‌ها بعد از‌‌‌ آن که شارژ شدند تغییر حالت داده و این تغییر طی الگویی مشخص شده و تنها برای بخش مشخصی از سلول ها، شکل گیری شخصیت‌‌ها و نیز نقش و نگار مختلف روی صفحه را باعث می‌‌شود.    

قابلیت‌‌های این صفحه نمایش‌‌ها بسیار است. مهم‌‌‌ترین قابلیت‌‌‌ آن‌‌ها این است که به راحتی توسط‌‌‌ انسان خوانده می‌شود. نور خروجی این نمایشگر‌‌ها کم بوده و بخش‌‌های مختلف صفحه دارای رنگ‌‌های بسیار متفاوتی هستند؛ لذا این صفحات یک نور  معمولی و مناسب را برای مطالعه فراهم می‌‌کنند و خواندن مطالب از روی این صفحات همچون تجربه یک کتاب خواندن واقعی و حقیقی است.

مصرفی‌‌‌ انرژی نیز در این صفحات کاملا بهینه بوده و تنها به هنگام ورق زدن به جهت تغییر محتویات نمایشی،‌‌‌ انرژی کمی مصرف می‌‌گردد. لذا بیشتر کتابخوان‌‌های E-Ink تا هفته‌‌ها احتیاجی به شارژ دوباره ندارند. اکنون صفحات E-Ink تک رنگ کاملا رایج بوده و به زودی نیز صفحاتی بر اساس E- Ink  رنگی عرضه می‌‌گردند.

هر چند که این نمایشگر‌‌ها بیشتر در ابزار‌‌های کتابخوانی چون کیندل به کار می‌‌روند اما با این حال در ساخت اسمارت فون‌‌هایی نظیر Motorola F3 و سامسونگ Alias 2 از‌‌‌ آن‌‌ها استفاده شده است.

 

رتینا  (Retina)

این نوع صفحه‌نمایش در حقیت یک برند اختصاصی برای اسمارت فون‌‌های شرکت اپل می‌‌باشد. این صفحه نمایش‌‌ها به غیر از رزولوشن بالایی که دارند از قابلیت‌‌‌ انحصاری دیگری برخوردار نیستند. اما رزولوشن‌‌‌ آن‌‌ها در حدی است که تشخیص فاصله میان پیکسل‌‌های‌‌‌ آن‌‌ها از فاصله معمول از چشم انسان بر نمی‌آید، فشردگی پیکسل در این نمایشگر‌‌ها از مرز 300 ppi نیز عبور نموده است. همچنین کمپانی اپل همچون دیگر سازندگان هیچ تلاشی برای‌‌‌ اندازه گیری این فشردگی پیکسلی ننموده است.

به طبع این‌‌‌ اندازه گیری بر اساس ‌‌‌اندازه و وضوح تصویر نمایشگر گوشی و یا دیگر دستگاه‌‌ها متغیر است. این نمایشگر اولین بار به همراه  آیفون 4 اپل شناخته شد. 

با روی کار امدن‌‌‌ اندرویدی‌‌های سطح بالا که اکثریت‌‌‌ آن‌ها دارای صفحه نمایشی 5.5. اینچی و با وضوح تصویر QHD بودند (همچون گلکسی اس ۷ اج از چگالی پیکسلی ppi 534 برخوردار هستند)، کمپانی اپل هم از رتینای ابتدایی خود دست کشیده و این بار آیفون 6 پلاس خود را با صفحه نمایش فول اچ دی و با فشردگی پیکسلی ppi  400 را روانه بازار نمود. بعد از‌‌‌ آن نیز آیفون ۷ و ۷ پلاس که دارای فشردگی‌های پیکسلی ۳۲۶ و ۴۰۱ پیکسل بر اینچ بودند را عرضه نمود.

مزایا

• زاویه دید مطلوب
• تراکم پییکسلی بالا
• نمایش طیف وسیعی از رنگ‌ها
• مصرف انرژی پایین

معایب 

• این تکنولوژی، در حقیقت نسخه بهینه سازی شده IPS-LCD است و ممکن است برای تلفن‌های هوشمند امروزی کمی قدیمی به نظر برسد.

 

تفاوت صفحه رتینا با سایر صفحه نمایش‌ها:

نمایشگر‌‌های رتینا در مقایسه با دیگر نمایشگر‌‌ها تراکم پیکسلی بسیار بالا‌‌‌تری دارد. برای دستیابی به این کیفیت در نمایشگر‌‌های رتینا سایز آیکون‌‌ها و دیگر عنصر کاربر کاهش یافته و به جبران‌‌‌ آن  مود HiDPI به کار گرفته می‌‌شود که به کمک‌‌‌ آن هر یک از ایکون‌‌ها و عناصر دو برابر خواهند شد به گونه ای که در چشم‌‌‌ انسان سایز‌‌‌ آن‌‌ها کاملا مناسب باشد. این نمایشگر‌‌ها متون و نوشته‌‌ها را کاملا نرم و صاف به شما نشان می‌دهد، چرا که رتینا برای نمایش متون از یک سری منحنی بهره گرفته است.

مقایسه Retina و IPS-LCD

رتینا HD و رتینا 4K چیست؟

این سوالی است که ممکن است برای شما نیز پیش آمده باشد. در ادامه به بررسی پاسخ این سوال می‌پردازیم. در سال 2014 گوشی‌‌های آیفون 6 وارد بازار شدند. این گوشی‌‌ها دارای وضوح عمودی 750 پیکسلی بوده که حتی از کیفیت 720 فیلم‌‌های اچ دی نیز بالا‌‌‌تر بود. در آیفون 6 پلاس رزولوشن عمودی به 1080 پیکسل ارتقا یافت، که این میزان کاملا با استاندارد کیفیت HD تقریبا 2 برابر می‌‌باشد. آیفون‌‌های 6Sو  6S plus نیز در سال 2015 با همین کیفیت روانه بازار شدند. صفحه نمایش‌‌های امروزی به صورت 4K بوده و از ۴۰۰۰ پیکسل به صورت افقی برخوردار هستند. لذا در سال 2014 iMac 27 اینچی با تراکم پیکسل ۵۱۲۰ با نام  Retina 5k روانه بازار شد. در سال 2015 نیز iMac  نمایشگری 21 اینچی و  با وضوح افقی ۴۰۹۶ پیکسل (تراکم پیکسلی ۲۱۸ ppi ) به بازار عرضه شد که از نمایشگر‌‌‌ آن با نام Retina 4K یاد می‌‌شود.

 

انواع تکنولوژی صفحه لمسی

صفحه لمسی (touch-screen) یکی از جذاب‌ترین اختراعات بشر است. در حقیقت این فناوری، مبنا و اساس تولید گوشی‌های هوشمند امروزی را شکل می‌دهد. صفحات لمسی، انواع گوناگونی دارند که در ادامه به معرفی و بررسی هر کدام از آن‌ها می‌پردازیم.

صفحه لمسی مقاومتی (Resistive-touch-screen) : ساده‌ترین نوع نمایشگر‌‌های لمسی نمایشگرهای مقاومتی هستند. تاچ اسکرین نوع مقاومتی دارای دو لایه نازک با فاصله کم از یکدیگر هستند اما این دو با هم برخوردی نداشته و تنها هنگام لمس صفحه توسط کاربر این دو لایه با هم در تماس خواهند بود. بعد از‌‌‌ آن محل نقطه‌ای که لمس شده به سیستم‌‌‌ انتقال یافته تا دستور مناسب با‌‌‌ آن صادر گردد. این مدل یک روش ارزان بوده لذا در اکثر گوشی‌‌هایی با رده متوسط از‌‌‌ آن استفاده می‌‌گردد.

صفحه لمسی خازنی (Capacitive-touch-screen) :  این نوع از صفحه نمایش‌‌های لمسی با بهره‌گیری از روش خازنی دیگر احتیاجی به نیروی لازمه جهت رساندن دو  لایه به هم نداشته و فقط از طریق لمس پنل، فرمان به سیستم فرستاده می‌‌شود. در این روش لمس از طریق وسایل رسانا و یا نارسانا همچون‌‌‌ انگشت دست‌‌‌ انسان، صورت گرفته و بهتر از روش مقاومتی عمل می‌نماید، چرا که دقت تشخیص حرکت در این روش بالاتر بوده و نیز در‌‌‌ آن به طور همزمان می‌‌توان چند لمس را تشخیص داد. به این دسته از نمایشگر‌‌ها که قادر به تشخیص همزمان دو الی ده‌‌‌ انگشت هستند «مالتی تاچ» گفته می‌‌شود و سازندگان صفحه نمایش‌‌ها از طریق حرکت‌‌‌ انگشت‌‌ها روی نمایشگر موفق به تعریف فرامین جدیدی برای گوشی شده‌اند. مثلا اگر با دو‌‌‌ انگشت تصویر روی صفحه، لمس شده و بعد از‌‌‌ آن دو‌‌‌ انگشت را رو صفحه از یکدیگر فاصله داد شاهد زوم شدن بر روی تصویر هستیم یا این که بر اثر چرخیدن‌‌‌ انگشت روی صفحه‌نمایش، تصویر تغییر جهت می‌‌دهد. همچنین این مدل از نمایشگر‌‌ها از سرعت بیشتری جهت تشخیص فرامین برخوردار هستد. این نمایشگر‌‌ها در مقایسه با مدل مقاومتی گران‌‌‌تر می‌‌باشند. 

صفحه لمسی : Haptic کمپانی بلک بری و نوکیا چندین بار این تکنولوژی را مورد آزمایش قرار داده‌‌‌اند. این فناوری در صورت ایجاد فشار به هنگام لمس نمایشگر فرامین مربوطه را صادر می‌‌نماید و منجر به تعامل میان تاچ اسکرین و کاربر می‌‌گردد. به کمک این فناوری صفحه لمسی دارای دقت بیشتری بوده و کاربر به هنگام استفاده از این صفحه خصوصا هنگام تایپ نمودن کاملا از عملکرد لمس این صفحه راضی خواهد بود.

این فناوری یکی از مهم‌‌‌ترین فناوری‌‌های به کار رفته در اسمارت فون‌‌ها و تبلت‌‌ها می‌‌باشد. بررسی این فناوری به جهت آشنایی کاربران و آسان نمودن‌‌‌ انتخاب و تصمیم گیری صورت گرفته است تا کاربران بتوانند خیلی راحت‌‌‌تر محصولات را با هم مقایسه کنند.

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری

با وجود نمونه‌‌های مختلفی از نمایشگر‌‌ها در بازار،‌‌‌ انتخاب یک کیس ایده‌آل از میان‌‌‌ آن‌‌ها کار چندان راحتی نیست و در این میان دیگر عوامل نیز در ابعاد وسیع در این‌‌‌ انتخاب کاملا موثر خواهند بود. مثلا اگر شما خواهان نمایشگر‌‌های AMOLED باشید، قطعا بین یک گوشی با این نمایشگر AMOLED و یک گوشی با فضای ذخیره‌سازی بیشتر، پردازشگر قوی‌‌‌تر اما با نمایشگری LCD دچار تردید خواهید شد.

در حال حاضر، اکثر گوشی‌‌های سطح بالا دارای نمایشگر AMOLED بوده و در ساخت گوشی‌‌های میان رده و گوشی‌‌های با قیمت مناسب از نمایشگر‌‌های ال سی دی استفاده شده است. اما با این حال برخی از گوشی‌‌های سطح بالا هنوز هم دارای نمایشگر‌‌های ال سی دی هستند. از‌‌‌ آن جایی که هزینه ساخت صفحات اولد به مقادر قابل توجهی کاهش یافته است قطعا به زودی شاهد گوشی‌‌های بیشتری با نمایشگر‌‌های اولد و با قیمت مناسب هستیم.

کمپانی‌‌های از قبیل سامسونگ و ال جی به طور جدی در تلاشند تا صفحات اولد را ارتقا بخشند. به همین دلیل نمایشگر‌‌های ال سی دی شاید بتوانند در ساخت تلویزیون‌‌ها و دستگاه‌‌های دیگر حضور پررنگ‌‌‌تری داشته باشند؛ اما در حال حاضر در ساخت اسمارت فون‌‌ها پنل‌‌های اولد کاربرد بیشتری دارند.

در‌‌‌ انتخاب یک نمایشگر مناسب برای اسمارت فون‌ها، باید نیازی‌‌های کاربری  خودرا مد نظر قرار دهیم و متناسب با‌‌‌ آن‌‌ها یکی از‌‌‌ انواع نمایشگر‌‌ها را‌‌‌ انتخاب نماییم. نمایشگر‌‌های ال سی دی خیلی خوب می‌‌توانند‌‌‌ انتظاراتی که از یک نمایشگر خوب (مثل نمایش دقیق رنگ‌ها) وجود دارد را پاسخگو باشند. این صفحه نمایش‌‌ها همچنین به نسبت دیگر نمایشگر‌‌ها طول عمر بالا‌‌‌تری دارند. شما می‌‌توانید رزولوشن بالا را از یک صفحه نمایش LTPS LCD بخواهید اما این نمایشگر در مقایسه با IPS LCD‌‌ها استحکام کمتری دارند. صفحات‌ AMOLED یا  Super AMOLEDبه لحاظ شارژدهی کیفیت بالایی داشته و‌‌‌ انرژی مصرفی‌‌‌ آن‌‌ها بسیار پایین می‌‌باشد. در حالی که ال سی دی‌‌ها مصرف‌‌‌ انرژی بالاتری دارند.

بالاترین میزان کنتراست و کیفیت تصاویر متعلق به صفحه نمایش‌‌های AMOLED می‌‌باشد اما به نسبت صفحات ال سی دی طول عمر کمتری دارند. لذا اگر برای شما کیفیت و وضوح تصویر مهم است نمایشگرهایLTPS LCD  برای شما‌‌‌ انتخاب مناسبی است ولی اگر درخشندگی تصویر مدنظر شماست نمایشگرهایAMOLED  را‌‌‌ انتخاب کنید. نمایشگر IPS LCD در زیر نور خورشید عملکرد مناسب‌‌‌تری داشته و برای کسانی که زمان بیشتر را خارج از منزل و زیر نور مستقیم هستند مناسب‌‌‌تر است. اما برای کاربرانی که بیشتر در محیط‌‌های بسته هستند‌‌‌ انتخاب نمایشگر AMOLED یاSuper AMOLED  کاملا هوشمندانه می‌‌باشد.